De veldslag vangt aan

De legers waren reeds vroeg in de ochtend begonnen met hun opstelling. Dit nam aardig wat tijd in beslag, zeker langs de kant van het Franse leger waar de ridderscharen meer tijd nodig hadden om in hun uitgangspositie te manoeuvreren.

Strijd der kruisboogschutters

Aan Vlaamse kant hadden de kruisboogschutters zich opgesteld net achter de beken. Ze waren enigszins beschermd door hun grote schilden (de targen), die gedragen werden door hun knechten. Ook de Franse kruisboogschutters trokken eerst ten aanval.

Voorstelling van de Guldensporenslag
in de "Grandes Chroniques de France", begin 14de eeuw.

Rond het middaguur barstte de strijd los. Langs beide zijden werden pijlen afgeschoten, echter met zeer matig succes. Beide partijen stonden te ver van elkaar, waardoor de pijlen veel van hun kracht verloren. Na verloop van tijd geraakten de Vlaamse schutters zonder pijlen en werd de druk van de Fransen te groot. Ze weken achteruit, naar de eigen linies toe. Al terugtrekkend sneden ze de pezen van hun kruisbogen door en smeten deze op de grond, om daardoor de charge van de ridders te paard te bemoeilijken.

Het Franse voetvolk begon daarop aanstalten te maken om verder op te rukken en begon her en der de beken over te steken. De Franse bevelvoerders begrepen dat hierdoor de aanval van de ridderscharen sterk bemoeilijkt kon worden en gaven bevel aan het voetvolk zich terug te trekken, wat grotendeels ook gebeurde. Bijna onmiddellijk daarop werd het signaal tot de aanval voor de ridders gegeven.

Meer info over het begin van de strijd kan u o.a. terug vinden in :
J.F. VERBRUGGEN, 1302 in Vlaanderen, De Guldensporenslag, Brussel, 1977.